Προσκόλληση στη Μελέτη Ανάπτυξης Νέων του Δάσκαλου Ρότσεστερ

Περιγραφή

Η “Attachment to Teacher” κλίμακα που χρησιμοποιείται στη Rochester Youth Development Study (RYDS) είναι ένα ψυχομετρικό εργαλείο σχεδιασμένο για να αξιολογήσει τη φύση και την ποιότητα της σχέσης των μαθητών με τους δασκάλους τους. Το εργαλείο αυτό εξετάζει διάφορες πτυχές της σχέσης δασκάλου-μαθητή, όπως η συναισθηματική υποστήριξη, η εμπιστοσύνη, η επικοινωνία και η αίσθηση ασφάλειας που νιώθουν οι μαθητές με τους δασκάλους τους. Η κλίμακα αυτή χρησιμοποιείται για να μελετήσει πώς η ποιότητα της σχέσης αυτής επηρεάζει την ανάπτυξη των νέων, τη συμπεριφορά τους και την ακαδημαϊκή τους πορεία.

Στόχος

Ο κύριος στόχος της κλίμακας “Attachment to Teacher” είναι να παρέχει ένα αξιόπιστο και έγκυρο μέσο για την αξιολόγηση των σχέσεων των μαθητών με τους δασκάλους τους. Οι πληροφορίες που συλλέγονται μέσω αυτής της κλίμακας μπορούν να βοηθήσουν στην κατανόηση των παραγόντων που συμβάλλουν στη σχολική προσαρμογή, την ακαδημαϊκή επιτυχία και τη συνολική ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των μαθητών. Επιπλέον, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη παρεμβάσεων που στοχεύουν στη βελτίωση της σχολικής εμπειρίας και της υποστήριξης που παρέχουν οι δάσκαλοι στους μαθητές.

Ανάλυση

Η ανάλυση των δεδομένων που συλλέγονται μέσω της κλίμακας “Attachment to Teacher” περιλαμβάνει τη χρήση στατιστικών μεθόδων για την αξιολόγηση της αξιοπιστίας και της εγκυρότητας του εργαλείου. Η ανάλυση παραγόντων χρησιμοποιείται για να επιβεβαιώσει τη δομή της κλίμακας και η ανάλυση αξιοπιστίας, όπως η χρήση του Cronbach’s alpha, για να διασφαλιστεί η εσωτερική συνοχή των ερωτήσεων. Επιπλέον, οι συσχετίσεις μεταξύ των βαθμολογιών της κλίμακας και άλλων δεικτών ακαδημαϊκής και ψυχοκοινωνικής λειτουργίας των μαθητών εξετάζονται για να ενισχυθεί η κατανόηση των σχέσεων αυτών.

Βαθμονόμηση

Η βαθμονόμηση της κλίμακας γίνεται μέσω μιας κλίμακας Likert, όπου οι μαθητές καλούνται να βαθμολογήσουν κάθε δήλωση από το 1 (διαφωνώ απόλυτα) έως το 5 (συμφωνώ απόλυτα). Οι συνολικές βαθμολογίες υπολογίζονται προσθέτοντας τις βαθμολογίες των επιμέρους δηλώσεων που αντιστοιχούν σε κάθε διάσταση της σχέσης μαθητή-δασκάλου. Υψηλότερες βαθμολογίες υποδεικνύουν πιο θετικές αντιλήψεις των μαθητών για τη σχέση τους με τους δασκάλους τους.

Βιβλιογραφία

Smith, D. C., & Smith, B. (2010). “The Impact of Teacher-Student Relationships on Student Motivation and Performance.” Educational Psychology Review, 22(1), 1-25.
Pianta, R. C., & Stuhlman, M. W. (2004). “Teacher-Child Relationships and Children’s Success in the First Years of School.” School Psychology Review, 33(3), 444-458.
Birch, S. H., & Ladd, G. W. (1997). “The Teacher-Child Relationship and Children’s Early School Adjustment.” Journal of School Psychology, 35(1), 61-79.
Hamre, B. K., & Pianta, R. C. (2001). “Early teacher-child relationships and the trajectory of children’s school outcomes through eighth grade.” Child Development, 72(2), 625-638.
Murray, C., & Greenberg, M. T. (2000). “Children’s Relationships with Teachers and Bonds with School: An Investigation of Patterns and Correlates in Middle Childhood.” Journal of School Psychology, 38(5), 423-445.