Intervention Program for Children with Developmental Coordination Disorder Aged 4-8 Years [IPCDCD]

Ερωτηματολόγια

Πρόγραμμα Παρέμβασης σε Παιδιά με Αναπτυξιακή Διαταραχή Ψυχοκινητικού Συντονισμού Ηλικίας 4-8 ετών [ΠΠΠΑΔΨΣ] [IPCDCD]

Σκοπός

Ο σκοπός του προγράμματος παρέμβασης είναι η βελτιστοποίηση των ψυχοκινητικών ικανοτήτων και δεξιοτήτων παιδιών ηλικίας από 4 έως 8 ετών, τα οποία εμφανίζουν συμπτώματα αναπτυξιακής διαταραχής ψυχοκινητικού συντονισμού.

Ανάλυση κλίμακας

Το πρόγραμμα παρέμβασης αποτελείται από ομάδες άσκησης-παιχνιδιού που εστιάζουν στους ακόλουθους τομείς εξάσκησης: 1)Γνώση των μερών του σώματος, 2) Αδρή κινητικότητα , 3) Λεπτή κινητικότητα 4) Χειρισμός της μπάλας και 5) Ρυθμός .Ο βαθμός δυσκολίας των ασκήσεων αυξάνεται σταδιακά, προσαρμοζόμενος στις ανάγκες και την πρόοδο των παιδιών. Το πρόγραμμα παρέμβασης διήρκεσε πέντε μήνες και περιλάμβανε 40 συνεδρίες, με συχνότητα δύο φορές την εβδομάδα. Κάθε συνεδρία διαρκούσε 20-30 λεπτά και περιλάμβανε συγκεκριμένη διαδικασία, η οποία εφαρμοζόταν είτε ατομικά είτε ομαδικά.

Δείγμα

Σε πρώτη φάση έχουμε ένα ευρύ δείγμα 1.200 παιδιών εξετάστηκε με το Τεστ Ανίχνευσης Αναπτυξιακής Διαταραχής Ψυχοκινητικού Συντονισμού .Παράλληλα, σε δεύτερη φάση έχουμε ένα δείγμα 24 παιδιών ηλικίας 4 έως 8 ετών από νηπιαγωγεία της Ηπείρου και των Αθηνών, τα οποία διαπιστώθηκε ότι παρουσίαζαν τις μεγαλύτερες κινητικές ανάγκες και δεξιότητες. Επιπλέον, χορηγήθηκε στα παιδιά το Τεστ Ανίχνευσης Αναπτυξιακής Διαταραχής Ψυχοκινητικού Συντονισμού για να αξιολογηθεί η πρόοδος τους.

Εγκυρότητα και αξιοπιστία

Η αξιοπιστία των μετρήσεων εξασφαλίστηκε με την επαναλαμβανόμενη χρήση του Τεστ Ανίχνευσης Αναπτυξιακής Διαταραχής Ψυχοκινητικού Συντονισμού σε διάφορα χρονικά διαστήματα. Η εσωτερική συνέπεια των ασκήσεων και των δραστηριοτήτων του προγράμματος παρέμβασης εξασφαλίστηκε μέσω της σταδιακής αύξησης της δυσκολίας των ασκήσεων και της προσαρμογής τους στις ανάγκες των παιδιών. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι το πρόγραμμα παρέμβασης είναι αποτελεσματικό στην ενίσχυση των ψυχοκινητικών ικανοτήτων των παιδιών με αναπτυξιακή διαταραχή ψυχοκινητικού συντονισμού, υποστηρίζοντας την εγκυρότητα και την αξιοπιστία του προγράμματος.

Βιβλιογραφία

Auriarguere (de), I., & Bonvalot-Soubiran, G. (1959). Indications et techniques en réduction psychomotrice en psychiatrie infantile.
Frostig, M. (1963). Developmental test of visual perception. Los Angeles: Consulting Psychologist’s Press.
Καραμπατζάκη, Ζ., & Σταύρου, Ν. (2008). Η Αναπτυξιακή Διαταραχή Συντονισμού. Στο Α. Σταύρου (Επιμ.), Εικόνα του Σώματος και Σωματικό Σχήμα (σσ. 161-222). Αθήνα: Άνθρωπος.
Καραμπατζάκη, Ζ. (2002). Πρώιμη ανίχνευση και αναγνώριση της αναπτυξιακής διαταραχής του ψυχοκινητικού συντονισμού. Διδακτορική διατριβή, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Vayer, P., & Aboussaleh, F. (1983). Education du schema corporel. Paris: Editions du Centre de Psychologie Appliquée.
Yarmola, I. (2010). Epreuve de l’autonomie chez l’enfant déficient mental. In A.O.T. (Eds.), Pathologie humaine: Développement et autonomie chez l’enfant déficient mental (pp. 45-67). Nice: Centre de Recherche en Psychologie.
Μακρή-Μπότσαρη, Ε. (2003). Εικόνα του σώματος και εικόνα του σώματος στην εκπαίδευση. Στο M. Παυρόπουλος (Επιμ.), Ενόραση: Ανάπτυξη και ψυχολογικές λειτουργίες (σσ. 77-102). Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Καραμπατζάκη, Ζ. (υπό έκδοση). Τεστ Ανίχνευσης Αναπτυξιακής Διαταραχής Ψυχοκινητικού Συντονισμού. Αθήνα: Άνθρωπος.