Ερωτηματολόγιο αναβλητικότητας για μαθητές [PQFS-7]

Ανάλυση

Η ανάλυση του PQFS γίνεται με τη χρήση στατιστικών μεθόδων για την αξιολόγηση των απαντήσεων των συμμετεχόντων. Οι απαντήσεις αξιολογούνται συνήθως με βάση τη συχνότητα και την ένταση της αναβλητικότητας που αναφέρουν οι συμμετέχοντες. Η ανάλυση μπορεί να περιλαμβάνει την εξέταση της σχέσης μεταξύ αναβλητικότητας και άλλων παραγόντων, όπως το άγχος, η αυτοεκτίμηση και οι επιδόσεις στις σπουδές. Τα αποτελέσματα μπορούν να εντοπίσουν πρότυπα ή ομάδες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αναβλητικότητας, βοηθώντας στην κατανόηση των αιτίων και των συνεπειών της αναβλητικότητας στο μαθησιακό περιβάλλον.

Στόχος

Ο κύριος στόχος του PQFS είναι να προσφέρει μια ποσοτική μέθοδο για την αξιολόγηση της αναβλητικότητας στους μαθητές και φοιτητές, βοηθώντας τους ερευνητές, εκπαιδευτικούς και σύμβουλους να κατανοήσουν καλύτερα τις συμπεριφορές και τις συναισθηματικές καταστάσεις που σχετίζονται με την αναβλητικότητα. Επίσης, το PQFS στοχεύει να εντοπίσει άτομα που μπορεί να χρειάζονται επιπλέον υποστήριξη ή παρέμβαση για την αντιμετώπιση της αναβλητικότητας τους, προκειμένου να βελτιωθεί η ακαδημαϊκή τους απόδοση και η γενική τους ευημερία.

Βαθμονόμηση

Η βαθμονόμηση του PQFS συνήθως περιλαμβάνει την αξιολόγηση των απαντήσεων με τη χρήση μιας κλίμακας που μετρά την ένταση της αναβλητικότητας. Κάθε ερώτηση έχει συγκεκριμένες επιλογές απαντήσεων που συνήθως βαθμολογούνται σε μια κλίμακα Likert (π.χ., 1 έως 5), όπου οι συμμετέχοντες δηλώνουν πόσο συχνά ή έντονα βιώνουν κάθε συμπεριφορά ή συναισθηματική κατάσταση. Τα αποτελέσματα συγκεντρώνονται και αναλύονται για να παραχθεί ένα συνολικό σκορ αναβλητικότητας. Υψηλότερα σκορ συνήθως υποδεικνύουν μεγαλύτερη τάση αναβλητικότητας.

Βιβλιογραφία

Η βιβλιογραφία που σχετίζεται με το PQFS περιλαμβάνει μελέτες και έρευνες που έχουν εξετάσει την αναβλητικότητα, τις αιτίες της, και τις επιπτώσεις της στο μαθησιακό περιβάλλον. Ορισμένες κεντρικές πηγές είναι οι ακόλουθες:

Steel, P. (2007). “The nature of procrastination: A meta-analytic and theoretical review of quintessential self-regulatory failure.” Psychological Bulletin, 133(1), 65-94.

Tuckman, B. W. (1991). “The development and concurrent validity of the Procrastination Scale.” Educational and Psychological Measurement, 51(2), 473-480.

Solomon, L. J., & Rothblum, E. D. (1984). “Academic procrastination: Frequency and cognitive-behavioral correlates.” Journal of Counseling Psychology, 31(4), 503-509.

Αυτές οι πηγές παρέχουν μια ισχυρή βάση για την κατανόηση της αναβλητικότητας και την ανάπτυξη εργαλείων αξιολόγησης όπως το PQFS.