Κλίμακα αξιολόγησης κοινωνικής δυσλειτουργίας [SDRS-21]

Ανάλυση

Το Social Dysfunction Rating Scale (SDRS) είναι ένα εργαλείο αξιολόγησης που χρησιμοποιείται για τη μέτρηση της κοινωνικής δυσλειτουργίας σε άτομα με διάφορες ψυχικές και ψυχολογικές διαταραχές. Το SDRS περιλαμβάνει μια σειρά από ερωτήσεις ή δηλώσεις που αξιολογούν τις κοινωνικές δεξιότητες, την ικανότητα για κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και τις συμπεριφορές που σχετίζονται με την κοινωνική λειτουργία. Οι απαντήσεις των συμμετεχόντων βοηθούν στην κατανόηση του βαθμού στον οποίο οι κοινωνικές τους ικανότητες επηρεάζονται από την ψυχική τους κατάσταση.

Στόχος

Ο κύριος στόχος του SDRS είναι να παρέχει μια αντικειμενική και ποσοτική εκτίμηση της κοινωνικής λειτουργίας των ατόμων, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους κλινικούς επαγγελματίες για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των θεραπευτικών παρεμβάσεων και την παρακολούθηση της προόδου των ασθενών. Μέσω της αξιολόγησης της κοινωνικής δυσλειτουργίας, το SDRS συμβάλλει στην κατανόηση των επιπτώσεων της ψυχικής ασθένειας στην καθημερινή ζωή των ασθενών και βοηθά στον σχεδιασμό εξατομικευμένων προγραμμάτων αποκατάστασης και υποστήριξης.

Βαθμονόμηση

Η βαθμονόμηση του SDRS βασίζεται σε μια κλίμακα που ποσοτικοποιεί την κοινωνική λειτουργία. Κάθε ερώτηση ή δήλωση βαθμολογείται συνήθως σε μια κλίμακα Likert, η οποία μπορεί να κυμαίνεται από “καθόλου” έως “πάρα πολύ”. Οι συνολικές βαθμολογίες υπολογίζονται αθροιστικά και υψηλότερες βαθμολογίες υποδηλώνουν μεγαλύτερο βαθμό κοινωνικής δυσλειτουργίας. Η ακριβής ερμηνεία των βαθμολογιών μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το πλαίσιο και την ειδική χρήση του εργαλείου, αλλά γενικά οι βαθμολογίες χρησιμοποιούνται για να προσδιοριστούν τα επίπεδα δυσλειτουργίας και να κατευθύνουν τις θεραπευτικές προσεγγίσεις.

Βιβλιογραφία

Linn‚ M.W.‚ Sculthorpe‚ W.B.‚ Evje‚ M.‚ Slater‚ P.H.‚ Goodman‚ S.P. (1969). A social dysfunction rating scale. Journal of psychiatric research‚ 6:299–306.
Linn‚ M.W.(1976). Studies in rating the physical‚ mental‚ and social dysfunction of the chronically ill aged. Med Care‚ 14(suppl 5):119–125.
Linn‚ M.W.‚ Caffey‚ E.M‚ Jr.‚ (1977). Foster placement for the older psychiatric patient. J Gerontol‚ 32:340–345.
Linn‚ M.W.‚ Caffey‚ E.M‚ Jr.‚ Klett‚ C.J.‚ et al. (1977). Hospital vs community (foster) care for psychiatric patients. Arch Gen Psychiatry‚ 34:78–83.
Linn‚ M.W.(1979). Assessing community adjustment in the elderly. In: Raskin A‚ Jervik LF‚ eds. Assessment of psychiatric symptoms and cognitive loss in the elderly. Washington‚ DC: Hemisphere Press‚ 1979:187–204.
Linn‚ M.W.‚ Caffey‚ E.M.‚ Klett‚ C.J.‚ et al. (1979). Day treatment and psychotropic drugs in the aftercare of schizophrenic patients. Arch Gen Psychiatry‚ 36:1055–1066.
Linn‚ M.W.‚ Klett‚ C.J.‚ Caffey‚ E.M‚ Jr. (1980). Foster home ch‎aracteristics and psychiatric patient outcome: the wisdom of Gheel confirmed. Arch Gen Psychiatry‚ 37:129–132.
Linn‚ M.W.(1988). A critical review of scales used to evaluate social and interpersonal adjustment in the community. Psychopharmacol Bull‚ 24:615–621.
Linn‚ M.W.(1988). Social Dysfunction Rating Scale (SDRS). Psychopharmacology Bulletin‚ 24(4):801-2
McDowell‚ Ian. (2006). Measuring Health: A Guide to Rating Scales and Questionnaires‚ Third Edition. OXFORD UNIVERSITY PRESS