Ερωτηματολόγιο Κοινωνικής Υποστήριξης για Παιδιά (SSQC)
Ανάλυση
Η ανάλυση του SSQC περιλαμβάνει την αξιολόγηση της ψυχομετρικής αξιοπιστίας και εγκυρότητας του εργαλείου. Η εσωτερική συνέπεια των ερωτήσεων εξετάζεται συνήθως μέσω του δείκτη Cronbach’s alpha, για να διασφαλιστεί η συνοχή των απαντήσεων των παιδιών. Η αξιοπιστία επαναληψιμότητας (test-retest reliability) εξετάζεται μέσω μετρήσεων σε διαφορετικές χρονικές στιγμές για να διαπιστωθεί η σταθερότητα των απαντήσεων. Η εγκυρότητα του εργαλείου αξιολογείται μέσω συγκριτικών μελετών με άλλα μέτρα κοινωνικής υποστήριξης και αναλύσεων παραγόντων για την επιβεβαίωση της δομής του ερωτηματολογίου.
Στόχος
Ο στόχος του SSQC είναι να παρέχει ένα αξιόπιστο και έγκυρο μέσο για την αξιολόγηση της κοινωνικής υποστήριξης που λαμβάνουν τα παιδιά. Το εργαλείο αυτό χρησιμοποιείται στην έρευνα για την κατανόηση της επίδρασης της κοινωνικής υποστήριξης στην ψυχική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών. Επίσης, χρησιμοποιείται στην κλινική πρακτική για την αναγνώριση των αναγκών υποστήριξης των παιδιών και την ανάπτυξη παρεμβάσεων που στοχεύουν στη βελτίωση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης και της ευημερίας τους.
Βαθμονόμηση
Η βαθμονόμηση του SSQC γίνεται μέσω μιας κλίμακας Likert, προσαρμοσμένης για παιδιά, όπου οι απαντήσεις κυμαίνονται από το 1 (καθόλου) έως το 5 (πάρα πολύ), ανάλογα με το πόσο συχνά τα παιδιά αισθάνονται ότι λαμβάνουν την υποστήριξη. Οι συνολικές βαθμολογίες υπολογίζονται αθροίζοντας τις βαθμολογίες των επιμέρους ερωτήσεων για κάθε διάσταση της κοινωνικής υποστήριξης. Υψηλότερες βαθμολογίες υποδεικνύουν μεγαλύτερη αντιλαμβανόμενη υποστήριξη.
Βιβλιογραφία
Η βιβλιογραφία για το SSQC περιλαμβάνει μελέτες που τεκμηριώνουν την ανάπτυξη και την επικύρωση του εργαλείου. Μία από τις σημαντικές μελέτες είναι αυτή των Harter, Waters και Whitesell (1998), που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Developmental Psychology”. Η μελέτη αυτή παρέχει λεπτομερή περιγραφή της ανάπτυξης του SSQC, της αξιολόγησης της αξιοπιστίας και της εγκυρότητάς του, καθώς και της εφαρμογής του σε διάφορους παιδικούς πληθυσμούς. Επιπλέον, η εργασία των Dubow και Ullman (1989) εξετάζει τη σχέση μεταξύ κοινωνικής υποστήριξης και σχολικής προσαρμογής, υποστηρίζοντας τη χρησιμότητα του SSQC στην έρευνα και την εκπαιδευτική πρακτική.