ΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ/ΕΠΙΘΕΘΗΣΗΣ (TFSCS-41)

Ανάλυση

Η ανάλυση του TFSCS περιλαμβάνει την αξιολόγηση της αξιοπιστίας και της εγκυρότητας του εργαλείου. Η εσωτερική συνέπεια των ερωτήσεων εξετάζεται μέσω του δείκτη Cronbach’s alpha, για να διασφαλιστεί η συνοχή των απαντήσεων. Επίσης, η αξιοπιστία επαναληψιμότητας (test-retest reliability) αξιολογείται μέσω μετρήσεων σε διαφορετικές χρονικές στιγμές για να επιβεβαιωθεί η σταθερότητα των απαντήσεων. Η εγκυρότητα του εργαλείου εξετάζεται μέσω συγκριτικών μελετών με άλλα μέτρα αυτοκριτικής και αρνητικών συναισθηματικών καταστάσεων, καθώς και μέσω αναλύσεων παραγόντων για την επιβεβαίωση της δομής της κλίμακας.

Στόχος

Ο στόχος του TFSCS είναι να παρέχει ένα αξιόπιστο και έγκυρο μέσο για την αξιολόγηση των διαφορετικών λειτουργιών της αυτοκριτικής και της αυτοεπίθεσης στα άτομα. Το εργαλείο αυτό χρησιμοποιείται στην ψυχολογική έρευνα για να μελετηθεί η επίδραση της αυτοκριτικής στην ψυχική υγεία, τη συναισθηματική ευεξία και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Επίσης, είναι χρήσιμο στην κλινική πρακτική για την αναγνώριση ατόμων που μπορεί να έχουν έντονες τάσεις αυτοκριτικής και την ανάπτυξη παρεμβάσεων που στοχεύουν στη μείωση της αυτοκριτικής και την προαγωγή της αυτοαποδοχής και της θετικής αυτοεικόνας.

Βαθμονόμηση

Η βαθμονόμηση του TFSCS γίνεται μέσω μιας κλίμακας Likert, όπου οι απαντήσεις κυμαίνονται από το 0 (ποτέ) έως το 4 (πάντα), ανάλογα με τη συχνότητα ή την ένταση των συναισθημάτων αυτοκριτικής ή αυτοεπίθεσης. Οι συνολικές βαθμολογίες υπολογίζονται αθροίζοντας τις βαθμολογίες των επιμέρους ερωτήσεων για κάθε διάσταση της αυτοκριτικής. Υψηλότερες βαθμολογίες υποδεικνύουν μεγαλύτερη τάση αυτοκριτικής και αυτοεπίθεσης.

Βιβλιογραφία

Η βιβλιογραφία για το TFSCS περιλαμβάνει σημαντικές μελέτες που τεκμηριώνουν την ανάπτυξη και την επικύρωση του εργαλείου. Μία από τις βασικές μελέτες είναι αυτή των Gilbert, Clarke, Hempel, Miles και Irons (2004), που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “British Journal of Clinical Psychology”. Η μελέτη αυτή παρέχει λεπτομερή περιγραφή της ανάπτυξης του TFSCS, της αξιολόγησης της ψυχομετρικής αξιοπιστίας και εγκυρότητάς του, καθώς και της χρήσης του σε διάφορους πληθυσμούς. Επιπλέον, η εργασία των Castilho, Pinto-Gouveia και Duarte (2013) εξετάζει τη σχέση μεταξύ της αυτοκριτικής, της αυτοσυμπόνιας και της ψυχολογικής ευεξίας, υποστηρίζοντας τη χρησιμότητα του TFSCS στην έρευνα και την κλινική πρακτική.